---เทปลงเสียง----

“กลางเสียงระเบิดที่ดังกึกก้อง… ที่ซึ่งทหารไทยยืนหยัดเพื่อปกป้องผืนแผ่นดิน…
อีกหนึ่งกองทัพที่ไม่ถือปืน หากแต่ถือมีดผ่าตัดและหูฟังแพทย์
ก้าวเข้าสู่สมรภูมิด้วยภารกิจที่ยิ่งใหญ่กว่า… ภารกิจรักษาชีวิต”

“การเลือกทีมแพทย์ไม่ใช่เรื่องง่าย ศัลยแพทย์สมอง ศัลยแพทย์ทรวงอก ศัลยแพทย์กระดูก รวมถึงพยาบาลวิสัญญี… ทุกชีวิตถูกส่งไปยังพื้นที่สุรินทร์ ศรีสะเกษ และอุบลราชธานี…
จุดที่ความตึงเครียดสูงสุดของข้อพิพาทชายแดนไทย–กัมพูชา”

**ปล่อยเสียง**
ซ้อนชื่อ
พลตรี ผศ. สุขไชย สาทถาพร (ใส่แว่น อวบๆปากดําๆ)
ผู้อํานวยการโรงพยาบาลพระมงกุฎเกล้า

เริ่มต้น:`

**ปล่อยเสียง**
ซ้อนชื่อ
พลตรี สุธี พานิชกุล (ใส่แว่น ผอมๆ)
เสนาธิการศูนย์อํานวยการแพทย์พระมงกุฎเกล้า
เริ่มต้น:

“ทหารส่วนใหญ่ไม่ได้บาดเจ็บจากกระสุนปืน…
แต่จากระเบิดและกับระเบิดที่ไร้มนุษยธรรม
บาดแผลรุนแรงและซับซ้อนกว่าที่เคยพบในสมรภูมิเดิมเมื่อกว่าทศวรรษก่อน”


**ปล่อยเสียง**
ซ้อนชื่อ
พันเอก ภาณุ บุญต่อเติม (ใส่แว่นอวบๆขาวๆ)
ศัลยแพทย์

เริ่มต้น:


“ห้องผ่าตัดสนามถูกตั้งขึ้นท่ามกลางเสียงปืนใหญ่… พยาบาลหญิงร่างเล็กต้องยืนหยัดกลางความกดดัน เพื่อสนับสนุนศัลยแพทย์ทุกคนในเคสที่เดิมพันด้วยชีวิต”

“เลือดคั่งในสมอง… กะโหลกแตก… บาดแผลที่เสี่ยงเสียชีวิตทุกวินาที
แต่ด้วยมืออันมั่นคงและหัวใจที่ไม่สั่นไหว
ทีมแพทย์ทหารยื้อชีวิตผู้บาดเจ็บได้สําเร็จ”

**ปล่อยเสียง**
ซ้อนชื่อ
ร้อยโทหญิงลักษมี วงษ์ศรีวัน (นั่งคู่)
พยาบาลวิสัญญี
เริ่มต้น

**ปล่อยเสียง**
ซ้อนชื่อ
ร้อยโทหญิง จาลินี คําแท่น (นั่งเดี่ยว)
พยาบาลวิสัญญี
เริ่มต้น


“ทุกคืนก่อนพัก ทีมแพทย์จะร่วมกันสวดมนต์… เพื่อย้ําเตือนหัวใจว่า พวกเขามีหน้าที่รักษาชีวิตและรักษาขวัญกําลังใจของกองทัพ…
แม้กระทั่งประชาชนผู้บริสุทธิ์ที่ถูกลูกหลงจากความรุนแรง”

“นี่คือสงครามที่ไม่วัดกันด้วยอาวุธเพียงอย่างเดียว… แต่ยังวัดกันด้วยหัวใจของผู้เสียสละ แพทย์ทหาร… นักรบชุดขาวแห่งสมรภูมิ
ผู้รักษาชีวิตไว้ให้ความหวังของชาติยังคงอยู่”